ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αγαπητοί φίλοι,

Με ιδιαίτερη χαρά σας γνωρίζουμε την σημαντική επιτυχία της μαθήτριας της Τρίτης τάξης του Γυμνασίου Ανωγείων, Ελευθερίας Δαφέρμου, η οποία αναδείχθηκε έβδομη και απέσπασε έπαινο στον ΙΑ΄ Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Δοκιμίου (σχολικού έτους 2012-2013), τον οποίο διεξήγε το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», με έδρα τα Χανιά και με θέμα «1913-2013: 100 χρόνια από την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα».

Ειδικότερα, τρεις μαθήτριες του Γυμνασίου Ανωγείων, οι Ελευθερία Δαφέρμου, Ιωάννα Σφακιανάκη και Φωτεινή Σωπασή, οι οποίες φοιτούν στην Τρίτη Γυμνασίου, έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό με πρωτότυπες εργασίες τους (έως 2000 λέξεις), στις οποίες καλούνταν να αναφερθούν στην ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, καθώς και να αναδείξουν τους τρόπους αναπαράστασης του σημαντικού αυτού ιστορικού γεγονότος, τη θεματολογία και τους συμβολισμούς που περιέχονται σε πέντε προτεινόμενα από το ίδρυμα ποιήματα. Στόχος ήταν να ανακαλύψουν τον τρόπο θέασης της ένωσης με τα μάτια των ποιητών της εποχής.

Και τα τρία δοκίμια απέσπασαν πολύ θετικά σχόλια από την επιτροπή αξιολόγησης. Ειδικά το γραπτό της Ελευθερίας Δαφέρμου αξιολογήθηκε ως ιδιαίτερα καλό, αποσπώντας βαθμολογία 89 στα 100. Επιπλέον, η συμμετοχή της Ελευθερίας ήταν η μοναδική από το Ρέθυμνο και μια από τις τέσσερις από όλη την Κρήτη, η οποία κατόρθωσε να επιτύχει μια θέση στις δέκα πρώτες εργασίες, στις οποίες και θα απονεμηθεί έπαινος. Ας σημειωθεί ότι οι συμμετοχές πανελλαδικά ανέρχονταν σε εκατό. Θα θέλαμε να συγχαρούμε και τις τρεις μαθήτριες για την εξαιρετική προσπάθειά τους, η οποία απαίτησε πολλές ώρες έρευνας και ενασχόλησης με το θέμα. Ιδιαίτερα συγχαρητήρια αξίζουν στην Ελευθερία Δαφέρμου για την διάκρισή της.

Σε μια εποχή όπου η χρησιμοθηρία έχει αναδειχθεί σε αξία είναι ιδιαίτερα συγκινητικό και ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι μαθητές μας εξακολουθούν να αγαπούν και να καλλιεργούν το πνεύμα και τον λόγο, τα οποία άλλωστε, θα αποτελέσουν τα πολυτιμότερα εφόδια στην ζωή τους. Οι εργασίες των μαθητριών μας θα αναρτηθούν σύντομα στον ιστότοπο του σχολείου μας: gym-anogeion.reth.sch.gr

26 Mαρτίου 2013

Γυμνάσιο Ανωγείων

Στις επόμενες σελίδες μπορείτε να δείτε τις εργασίες των μαθητριών του σχολείου μας.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«1913-2013: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

ΜΑΘΗΤΡΙΑ:

Eλευθερία Δαφέρμου

από το Γυμνάσιο Ανωγείων.

Η Κρήτη φέτος συμπληρώνει εκατό χρόνια από τότε που ενώθηκε με την Ελλάδα. Προκειμένου να φτάσει αυτόν το στόχο που είχαν ορίσει οι Κρητικοί πριν από αιώνες, πέρασαν πολλές επαναστάσεις και αιματοχυσίες. Από το 1211 μέχρι το 1669 ήταν υπό την κατοχή των Ενετών. Επίσης, εκείνη την περίοδο χωρίστηκε η Κρήτη σε τέσσερα μέρη: Χανιά, Ρέθυμνο, Χάνδακα (Ηράκλειο) και Σητεία. Μόλις απελευθερώθηκε από τους Ενετούς, την κατέλαβαν οι Τούρκοι (1669-1898) και χάθηκε πολύ αίμα ώστε να καταφέρουν να ενωθούν με την Ελλάδα και να κερδίσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Ωστόσο, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έγιναν πάνω από τρεις επαναστάσεις, ώστε να κερδίσουν τα δικαιώματά τους, αλλά πιο πολύ την Ελευθερία τους. Ακόμη, τέθηκαν δεκαπέντε χρόνια σε αυτονομία, κατά τα οποία την κατοχή της είχαν οι μεγάλες δυνάμεις και ο Σουλτάνος διατηρούσε την επικυριαρχία.

Σε όλον αυτόν τον αγώνα, ένας νέος πολιτικός αλλά και πολεμικός ηγέτης, βοήθησε τόσο τον Κρητικό λαό, όσο και τον Ελληνικό. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε σπουδάσει στην νομική σχολή και είχε την ικανότητα να προβλέπει τόσο τα πολιτικά όσο και τα κοινωνικά γεγονότα, κάτι το οποίο τον βοήθησε πολύ στην ανοδική του πορεία στον χώρο της πολιτικής. Ήταν ο κορυφαίος πολιτικός της εποχής του, ο οποίος ξεσήκωνε τον Κρητικό λαό ώστε να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Έτσι και τα κατάφερε, αφύπνισε τον Κρητικό λαό να επαναστατήσει ενάντια στον πρίγκηπα Γεώργιο για να προχωρήσει μπροστά. Οι Κρητικοί ευελπιστούσαν ότι θα ξεκινούσε μια άλλη ζωή, όμως τα πράγματα ανατράπηκαν όταν οι Δυνάμεις απέτρεψαν την Ένωση αυτή, για να κρατήσουν την ισορροπία της περιοχής. Έτσι το Κρητικό ζήτημα τέθηκε σε αναμονή. Παρ' όλα αυτά οι Κρητικοί ένιωθαν ένα στήριγμα παραπάνω στον "πατέρα τους Βενιζέλο" όπως τον έλεγαν. Όλοι οι Κρητικοί αντάρτες πίστευαν ότι θα νικήσουν αν τον είχαν δίπλα τους, γιατί, όπως λένε, πολύ αγαπούσε την Κρήτη και δεν το έκανε από συμφέρον.

Οι πνευματικοί άνθρωποι ενέπνεαν τους αγωνιστές μέσα από ποιήματα, δημοσιεύσεις, λόγους και επίσης τους έδιναν ελπίδες ότι η νίκη δεν αργεί και ότι κάποια στιγμή θα δουν την Ελληνική σημαία να κυματίζει. Επίσης τους εμψύχωναν συμμετέχοντας και αυτοί στον πόλεμο με τα ποιήματά τους. Παρ' όλο που ήταν μακριά, η επιθυμία τους να συμπαρασταθούν στον αγώνα ήταν πολύ έντονη. Επιπλέον πολλά από τα ποιήματα της εποχής είχαν γραφτεί μετά τον πόλεμο και εξέφραζαν την χαρά για την Ένωση. Κάποια από αυτά θα δούμε στην συνέχεια.

Κοιτώντας το ποίημα του Κωστή Παλαμά "Οι Βωμοί" βλέπουμε ότι στην αρχή με την λέξη αστραπή παρουσιάζεται η δύναμη των Κρητικών, τόσο η μυϊκή όσο και η ψυχική, και εκφράζονται οι καταστροφές που θα γίνουν από τους πολέμους. Επίσης αντιπροσωπεύει τη βία που χρησιμοποιούσαν ώστε να τους πολεμήσουν. Στον ίδιο στίχο παρουσιάζεται με την βροντή η δύναμη των εχθρών, η βουή, οι κραυγές από τα παιδιά, τα κλάματα των μανάδων, οι πυροβολισμοί, τα βήματα, ο φόβος που κυριαρχεί. Στην συνέχεια δηλώνεται έμμεσα η ευτυχία των παιδιών, τα γέλια, οι χαρές, η ελπίδα που έχουν όλοι για ένα καλύτερο αύριο, η τύχη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί, επίσης τα τραγούδια και τα ποιήματα των μεγάλων ποιητών της εποχής εκείνης, που ακόμη υπάρχουν και μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή. Και όλα αυτά τα συναισθήματα και τις εικόνες καταφέρνει να τα δημιουργεί μόνο με μια λέξη: "κελαϊδισμών". Ένα πουλί που κελαηδά μπορεί κάποτε να σωπάσει για λίγο, όμως μπορεί πάντα να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει ξανά. Με αυτό μας περνάει ένα μήνυμα αισιοδοξίας, ότι μπορεί να μην είμαστε τώρα όπως παλιά, αλλά μπορούμε να ελευθερωθούμε. Στην συνέχεια αντιπροσωπεύονται με τη λέξη "Τρόπαια" οι νίκες των Ελλήνων αλλά και των Κρητικών, οι θρίαμβοι, ακόμη και τα υλικά αγαθά που έχουν κερδίσει. Επιπλέον, φαίνεται ότι φαντάζονται την Κρήτη ελεύθερη, ανεξάρτητη και ενωμένη με την Ελλάδα, χωρίς βίαιη εξουσία. Επιπλέον, αναφέρεται πως η Κρήτη, αν ελευθερωθεί και ενωθεί με την Ελλάδα, θα αποτελεί το πιο πολύτιμο στολίδι (κορώνα) γιατί θα γίνει πιο δυνατή και θα αποκτήσει την ελευθερία της.

Σε αυτό το ποίημα κυριαρχεί η συναισθηματικότητα. Ο ποιητής εκφράζει μια υπερηφάνεια για την Κρήτη που έχει περάσει τόσα πολλά και ακόμη στέκεται στα πόδια της. Επίσης εκφράζει μια νοσταλγία, έναν πόθο για την λευτεριά και κάνει μεγάλα όνειρα για το μέλλον, δηλαδή έχει ελπίδες ότι κάτι καλό θα συμβεί. Μέσα από κάποια σημεία φαίνεται ότι υπάρχει η θέληση για μάχη, για αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Ακόμη, φαίνεται το μίσος τους για τους τυράννους. Προσπαθεί μέσα από αυτό να περάσει ένα μήνυμα το οποίο θα εμψυχώνει τους Έλληνες και τους Κρητικούς και θα τους θυμίζει ότι η Κρήτη έχει περάσει πολλά και θα ορθοποδήσει και ότι πρέπει κανείς να διατηρεί την πίστη του, γιατί, όπως έλεγε και ο Βενιζέλος, "αν χάσεις την πίστη σου, χάθηκες".

Διαβάζοντας αυτό το ποίημα σήμερα καταλαβαίνουμε την προσπάθεια που κατέβαλαν τότε για να πετύχουν τον στόχο τους οι αγωνιστές, δηλαδή την Ένωσή τους με την Ελλάδα αλλά και πως ένιωθαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής βλέποντας μπροστά στα μάτια τους να χάνεται η πατρίδα τους και τα γυναικόπαιδά τους. Επομένως, εμείς οι Έλληνες πρέπει να σκεφτούμε όσο τον δυνατόν έναν καλύτερο τρόπο για να αξιοποιήσουμε την Ελευθερία, την Ειρήνη, την ανεξαρτησία που μας χάρισαν οι πρόγονοί μας, με κόπο και τόσες επαναστάσεις. Επιπλέον, όπως ο ποιητής προς το τέλος ανυπομονεί να δει την Κρήτη ελεύθερη, έτσι και εμείς δεν θα πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας για ένα καλύτερο αύριο.

Στο δεύτερο ποίημα του Παλαμά ο ποιητής προσδίδει μια αίσθηση χαράς, δηλαδή θέλει να εμψυχώσει τον λαό ώστε να αρχίσει να ελπίζει ότι επιτέλους θα πραγματοποιηθεί ο κοινός σκοπός τους. Στην αρχή του ποιήματος γίνεται έμμεση αναφορά στην θρησκεία (ψαλμοί, καμπάνες) για να μας τονίσει ότι σε όλη αυτή την προσπάθεια προστάτης ήταν ο Θεός. Επίσης όταν αναφέρεται σε καμπάνες συμβολίζονται ίσως τα χαρμόσυνα νέα. Μέσα στο ποίημα υπάρχουν και σύμβολα που αντιπροσωπεύουν την λαϊκή τέχνη (τραγούδια, χορός) που πάντα εμψυχώνει το λαό στις δύσκολες στιγμές. Επιπλέον χαίρονται γιατί ήρθε η ελευθερία. Παρακάτω αναφέρεται στον πολεμικό χορό, στα νιάτα και τα γηρατειά, και ίσως θέλει να μας κάνει να σκεφτούμε ότι σε έναν χορό μπαίνουν όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, και βέβαια θέλει να περάσει το μήνυμα ότι όποιος θέλει να πολεμήσει θα μπορεί να γίνει σύμμαχός μας, συμπολεμιστής μας. Εκείνη την εποχή είχαν θυσιαστεί πάρα πολύς κόσμος ώστε εμείς σήμερα να έχουμε ελευθερία, δικαιώματα, ανεξαρτησία και φιλία με όλους τους λαούς. Και αν τα συσχετίσουμε αυτά θα βγάλουμε το εξής νόημα: Όπως η φύση ανθίζει με νερό έτσι και η Ελευθερία θέλει αίμα για να ανθίσουν νέοι άνθρωποι, πολιτισμός, αγαθά.

Ο Κωστής Παλαμάς ίσως θέλει να τονίσει ότι σε όλα τα γεγονότα της ζωής μας υπάρχουν δύο πλευρές, η κακή και η καλή. Έτσι αρχικά μας εμψυχώνει και μας τονίζει ότι δικαιωθήκαμε, αμέσως μετά όμως μας υπενθυμίζει ότι για να αποκτήσουμε ελευθερία χρειάστηκαν πολλές θυσίες. Μπορούμε να πούμε ότι κυριαρχούν δύο αντίθετα συναισθήματα, η χαρά και η λύπη. Η χαρά γιατί πέτυχαν τον στόχο αλλά και η λύπη γιατί χάθηκαν τόσες πολλές ζωές.

Στο ποίημα του Ελ. Βρέλλου ο ποιητής θέλει να τονίσει ότι οι Κρητικοί τα κατάφεραν παρ' όλες τις δυσκολίες τόσων αιματηρών αιώνων. Χαρακτηρίζεται η Κρητική πολιτεία ως τρανή, δηλαδή σπουδαία, γνωστή σε όλο το γένος. Η γαλάζια σημαία μας θυμίζει τον ουρανό που είναι γαλάζιος και καθαρός, χωρίς καταιγίδες, βροντές και αστραπές, και ίσως θέλει να μας πει ότι από εδώ και πέρα έτσι θα είναι πάντα και δεν θα κυριαρχεί πια η σημαία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό το ποίημα μας χαροποιεί γιατί επιτέλους έχει γίνει η Ένωση. Η ευτυχία είναι το κύριο συναίσθημα που επικρατεί, αλλά επιπλέον θέλει να μας δείξει ότι αγανάκτησαν μέχρι να τα καταφέρουν, όμως δεν έχασαν την ελπίδα τους. Ο ποιητής φαίνεται υπερήφανός που είναι Έλληνας και κατάφερε να ζήσει την Ένωση και την απελευθέρωση. Μέσα από το ποίημα εκπέμπεται μια αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο για την Κρήτη, για ένα νέο ξεκίνημα. Επίσης, φαίνεται η χαρά που τελικά τα κατάφεραν και δείχνει ότι χάρηκε όλη η Ελλάδα. Η ευτυχία που τελικά κυματίζει η Ελληνική σημαία στην Κρήτη είναι εμφανής σε όλο το κείμενο και θεωρεί ότι η Κρήτη θα κάνει ένα βήμα προς τα μπρος και θα αποκτήσει όλα αυτά που έχασε.

Επίσης, ένας ακόμη μεγάλος ποιητής ο Ιωάννης Πολέμης έγραψε και αυτός ένα αξιόλογο ποίημα για την Κρήτη. Στην αρχή χαρακτηρίζει την ένωση αυτή σαν νίκη, δικαίωση για τους Κρητικούς. Ο Χρόνος είναι κοσμοκαταλύτης, γιατί όσο περνά ο καιρός χάνονται άνθρωποι, λαοί, πολιτισμοί, ήθη και έθιμα. Αμέσως μετά χαρακτηρίζει όλη την ενωμένη δύναμη του Κρητικού λαού σαν δύο χέρια και αυτό το κάνει για να μας δείξει ότι ενώθηκαν και δημιούργησαν μια μεγάλη δύναμη. Παρακάτω παρουσιάζεται όλη η Οθωμανική Αυτοκρατορία σαν δράκος, με αυτό τον τρόπο μπορούμε την παρουσιάζει πολύ ισχυρή. Ακόμα ο δράκος από την μυθολογία ήταν συμβολισμός του κακού, όταν αναφερόμαστε σε αυτόν η πρώτη εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό είναι οι φωτιές. Όταν κανείς ξέρει τους αγώνες που έχει περάσει ο Κρητικός λαός ,δεν μπορεί να μην του έρθει στο μυαλό το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου, αυτό γίνεται είτε από πρόθεση του ποιητή είτε όχι. Επίσης θέλει να μας δείξει ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία με δυνατό στρατό (σαν Δράκοι) εμπόδισε τον Κρητικό λαό να ενωθεί με την Ελλάδα και έκτισε ένα τοίχος, το οποίο το γκρέμισαν οι Κρητικοί με τα χέρια τους. Αυτό μας δείχνει ότι μπορεί ένας αδύναμος μπορεί να νικήσει έναν ισχυρό. Λίγο πιο κάτω παρουσιάζεται η Οθωμανική Αυτοκρατορία ως Ανατολή, και η Αίγυπτος μαζί με τις Δυτικές Δυνάμεις ως Δύση. Επίσης, συμμάχησαν εναντίον της Κρήτης.

Αμέσως μετά, φαίνεται ότι μιλάει η Ελλάδα. Αποκαλεί θυγατέρα την Κρήτη, και την προσκαλεί να γίνουν ένα. Αυτό μας δείχνει ότι η Ελλάδα ήθελε να ενωθεί μαζί της, όπως η μάνα λαχταρά να έρθει το παιδί της από κάπου μακριά, έτσι και η Ελλάδα ποθεί κοντά της την Κρήτη. Ο ποιητής θέλει να εκφράσει προς το τέλος ότι η Κρήτη πολέμησε με μεγάλες δυνάμεις, με μεγάλα Κύματα, δηλαδή θαλασσοδάρθηκε. Προς το τέλος, εκφράζει ότι η Κρήτη ήταν πάντα με όρθιο το κεφάλι, ποτέ δεν έκανε πίσω σε προκλήσεις, αγώνες, για κανένα λόγο. Η στεναχώρια κυριαρχεί βέβαια για τα πρόσωπα που χάθηκαν για εμάς και τον πολιτισμό μας, κυρίως όμως εκφράζεται και επιμονή, ότι πρέπει να αντέξουν ώστε να γίνουν όλα αυτά, και η μητέρα Ελλάδα δίνει δύναμη στον λαό, εμψυχώνει, είναι στήριγμα. Φυσικά εκφράζεται η υπερηφάνεια που σταθήκαν ανίκητοι μπροστά στους Τυράννους.

Στο επόμενο ποίημα του Γ. Σουρή κεντρικό σύμβολο είναι η Σημαία, όμως δεν είναι ένα σύμβολο, ένα ύφασμα που απλά ξεχωρίζει την μια χώρα από την άλλη. Είναι ένα σύμβολο υπερηφάνειας, μια ένδειξη ότι είμαστε λαός ενωμένος. Ακόμα συμβολίζει την ανεξαρτησία μας, που τόσα χρόνια κάνουμε προσπάθεια να την αποκτήσουμε. Επίσης το άσπρο χρώμα συμβολίζει την αρετή, την ελπίδα, την φιλικότητα, την φιλοξενία. Ο Σταυρός συμβολίζει την θρησκεία μας και αυτό δηλώνει ότι ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας και στους πολέμους αλλά και στις ευτυχίες μας. Μιλάει για τον πόθο του Σκλαβωμένου Έλληνα ,που πιστεύει στην Ελευθερία παρ? όλο που δεν την έχει κατακτήσει ακόμα. Παρακάτω, κάνει αναφορά στους υποτιθέμενους προστάτες δηλαδή στις δυνάμεις που αντί να τους προστατεύουν, κοιτάνε τα συμφέροντα τους. Ο ποιητής αισθάνεται απογοήτευση που δεν πέτυχαν τον στόχο τους από την αρχή, αλλά στην συνέχεια θέλει να περάσει ένα μήνυμα αισιοδοξίας, ότι η ελπίδα δεν χάνεται ποτέ.

Αν όλα τα παραπάνω ποιήματα έχουν κάτι κοινό είναι η ελπίδα, η νοσταλγία για ειρήνη και ελευθερία. Οι Κρητικοί μετά από πολυετείς πολέμους κατάφεραν να αποκτήσουν την ένωση και την ελευθερία τους. Πιστεύω ότι μας περνούν όλα αυτά ένα μήνυμα που θα μας βοηθήσει πολύ να καταλάβουμε την αξία της ζωής: Να μην χάνουμε την ελπίδα μας ποτέ, και να διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν και θέλουμε.

Χάροντα μην παινεύεσαι

πού πήρες αντρειωμένο

τον βρήκες εις την ξενητειά

ξαρμάτωτο και πληγωμένο?

(Mαντινάδα που τραγούδησαν στην κηδεία του Ελ. Βενιζέλου, σύμφωνα με την εφημερίδα Ταχυδρόμος, 1976)

Οι πηγές που χρησιμοποίησα:

Εφημερίδα: "Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ" Έτος: 1976 (απόκομμα από το προσωπικό αρχείο του παππού μου, δεν έχει άλλες πληροφορίες)

Ιστορικό Βιβλίο: Σπ. Ζαμπελίος " Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ" ?Ετος: 1971

Ιστορικό Βιβλίο: Δημ .Βάκας Αντιστράτηγου   "ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΣ , ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ" (δε γράφει έτος)

Εγκυκλοπαίδεια : Εκδοτικές και Εμπορικές Επιχειρήσεις Χατζηϊακώβου Α.Ε   "ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΖΩH" (δε γράφει έτος)

Ιστορικό Βιβλίο: Γιάννη Π. Καψη, Εκδοσείς Νέα Σύνορα   " ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 1897-1917" ?Ετος: 1972

Βιβλίο : Ν.Καζαντζάκη "ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ" Έτος: 1974

Βιβλίο: Εκδοτίκος Οργανισμός Μαλλιαρης - Παιδεία "ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟΥ" Έτος: 1980

Βιβλίο: "Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία" Γ' Γυμνασίου Έτος: 2011

Site: http://www.venizelos-foundation.gr/publication.file

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«1913-2013: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

ΜΑΘΗΤΡΙΑ:

Ιωάννα Σφακιανάκη

από το Γυμνάσιο Ανωγείων.

Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας, το οποίο έχει περάσει από πολλούς πολέμους και 400 χρόνια υπό τουρκικό ζυγό. Όμως πάλεψε για τη διατήρηση της ειρήνης και την ένταξη του νησιού στην Ελλάδα, με μεγάλη προσπάθεια. Η χειρότερη περίοδος στη ζωή των Κρητικών ξεκινάει το 1453, όταν κατέλαβαν το νησί οι Οθωμανοί. Για την Ελλάδα τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα γιατί οι Μεγάλες Δυνάμεις ( Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία ) συνεισέφεραν στην δημιουργία του νέου κράτουυς. Έτσι για περίπου 85 χρόνια είχε ξεσπάσει ένα πρόβλημα που ονομάστηκε Κρητικό Ζήτημα και αποτελούσε τις προσπάθειες των Κρητικών να ενταχθούν στο Ελληνικό κράτος. Εκείνη την περίοδο υπήρξαν πολλές επαναστάσεις και ήταν έντονη η ανάμειξη των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο Σουλτάνος για να ηρεμήσει τους Κρητικούς διεξήγαγε 2 τοπικά συντάγματα, τον Οργανικό Νόμο και τη Σύμβαση της Χαλέπας, τα οποία ήταν υπέρ των Χριστιανών. Μετά από καιρό η Κρήτη γίνεται αυτόνομη περιοχή, όμως δεν ενσωματώνεται στην Ελλαδα, εξαιτίας της παρέμβασης των Δυνάμεων. Ύπατος Αρμοστής ορίζεται ο πρίγκιπας της Ελλάδας Γεώργιος και πρωθυπουργός ένας νέος πολιτικός ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Η Ένωση τελικά γίνεται το 1913 με τη συνθήκη του Λονδίνου. Αυτά ακριβώς είναι τα γεγονότα.

Όμως είναι μόνο ιστορικά γεγονότα, τα οποία φυσικά και είναι αληθινά αλλά δεν αναδεικνύουν τα συναισθήματα των ανθρώπων. Για τους ιστορικούς πηγές αποτελούν πολλές φορές τα ποιήματα, που είχαν γραφτεί εκέινη την εποχή. Μερικοί ποιητές εχουν μείνει στην ιστορία για τα συγγραματά τους, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ενώ άλλοι δεν είναι τόσο γνωστοί, βέβαια δεν έχουν χαθεί, για παράδειγμα ο Ελευθέριος Βρέλλος, ο Γεώργιος Σουρής ή ο Ιωάννης Πολέμης. Όλοι αυτοί είναι λόγιοι άνθρωποι που έζησαν εκείνη την εποχή και βίωσαν από πρώτο χέρι σκληρά και βίαια γεγονότα της εποχής. Ο καθένας λοιπόν γράφει, αλλά στα ποιηματά τους αντανακλάται η προσωπικότητά τους γι? αυτό και όλα είναι τόσο όμοια και τόσο διαφορετικά. Παρ? όλο που όλα είναι όμοια ως προς το σκοπό τους να επαινέσουν τους ανθρώπους για τα κατορθωματά τους, είναι πολύ διαφορετικά στην μορφή και την έκφραση. Βέβαια από συγκρίσεις φαίνεται ότι όλα αναφέρονται στην ελευθερία, στην χαρά που προκαλείται από την απελευθέρωση και το αίσθημα της προσφοράς στην πατρίδα. Ακόμα αναφέρεται στην τιμή και στο αίμα που χύθηκε, για ένα σκοπό και μόνο, την ελεύθερη ζωή, χωρίς κάποιον να κινεί τους ανθρώπους και να ορίζει τις ζωές τους. Ακόμα, από συγκρίσεις φανερώνεται ότι είναι το κάθε ποίημα ξεχωριστό.

Αυτό αποδεικνύεται όταν τα ποιήματα αναλυθούν ένα-ένα. Για παράδειγμα ο Βρέλλος ξεκινάει το ποίημά του ?Εθνικό Πανηγύρι? με μία έκκληση προς τους Κρητικούς. Χαρακτηριστικά τους λέει «Χαρήτε Κρητικόπουλα». Συνεχίζοντας αναφέρεται στην ελεύθερη πλέον Κρήτη, πόσο τρανή είναι, που στο κάστρο του Φιρκά απελευθερώθηκε, μετά από πολλούς αγώνες και παραπανίσιες πίκρες. Στη συνέχεια αναφέρει ότι ο βασιλιάς ύψωσε τη γαλαζόλευκη σημαία που τώρα κυματίζει από τον άνεμο της θάλασσας και των βουνών.

Ο Πολέμης από την άλλη, σε ένα άτιτλο ποίημα του, ξεκινάει δυναμικά, με την τόσο μεγάλη ανδρέια των Κρητικών που μεριάζουν κάστρα, νησιά, πολιτίες και χώρες για να διαβεί η Κρήτη, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει στην πνευματική του δημιουργία. Επιπροσθέτως συνεχίζει σημειώνοντας τις προσπάθιες για απελευθέρωση. Ακόμη για να τονίσει την προσπάθεια, την σφραγίζει με μυθικά όντα όπως δράκους. Στο τέλος συμβολίζει την Κρήτη με κόρη, έτσι αναδεικνύει την αγάπη των Κρητικών για την Πατρίδα. Επιπλέον αναφωνεί την επιθυμία του να έρθει επιτέλους στο ελεύθερο ακρογιάλι και να φύγει από το σκλαβωμένο. Λέγοντας «την επιθυμία μου» μέσα στο κείμενο, ο Πολέμης εννοεί την επιθυμία όλων να γίνει η Κρήτη ελεύθερη. Τέλος αναφέρει τα βάσανα με παρόμοιο τρόπο, ότι θαλασσοδάρθηκε η Κρήτη, δηλαδή χτυπήθηκε αρκετά και αιματοπνίγηκε, ότι είχε απώλειες αλλά είναι ακόμα ζωντανή.

Ένα άλλο υπέροχο άτιτλο ποίημα του Σουρή έχει πολλούς συμβολισμούς. Ξεκινάει το ποιημά του λιγάκι ειρωνικά καθώς λέει ότι προστάτες της Κρήτης πήγαν και κατέβασαν τη Κρητική σημαία από το κάστρο του Φιρκά που είχε υψωθεί με τελετή μετά τη συνθήκη του Λονδίνου. Προστάτες ονομάζει τις Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες ήταν με το ελληνικό μέρος όσο είχαν κοινά συμφέροντα. Μέσα απο το συμβολισμό ?προστάτες? ο Σουρής σατιρίζει τη βοήθεια των Δυνάμεων και προειδοποιεί τους ανθρώπους να έχουν εμπιστοσύνη μονάχα στους εαυτούς τους και στη δύναμη που έχουν ενωμένοι. Τελικά ενθαρρύνει και δικαιώνει τους ανθρώπους με μία μεταφορά λέγοντας ότι αν και η σημαία τους δεν είναι κρεμασμένη να κυματίζει περήφανα, βρίσκεται στις καρδιές παλικαριών και κυματιζει όχι μονάχα περήφανα αλλά και με ανδρεία.

Ο Κωστής Παλαμάς μέσα από ένα ποίημα του, ονομασμένο ?Βωμοί?, γραμμένο το 1915 λίγο μετά την Ένωση, γράφει ένα ποίημα, το οποίο αναφέρεται και εκφράζει κάθε πιθανό συναίσθημα πριν την απελευθέρωση και κάνει μία ευχή να δει ελεύθερη την πολυαγαπητή Κρήτη. Στο πρώτο μισό του ποιήματος δίνει τα χαρακτηριστικά της Κρήτης. Αναλυτικότερα αναφέρει ότι το νησί αυτό είναι της αστραπής και της βροντής, δηλαδή είναι επαναστατικό και διεκδικεί με δυναμισμό την επιθυμία του για ζωή χωρίς περιορισμούς, επιπροσθέτως αναφέρει ότι η Κρήτη είναι ο φόβος των τυράννων.      Ενώ στο δεύτερο μισό του ποιήματος επιθυμεί να δει την Κρήτη όπως τη φαντάζεται, τρανή κορώνα της Ελλάδας .

Ο Κωστής Παλαμάς στη ζωή του είχε γράψει πάρα πολλά ποιήματα και σήμερα σώζονται πολλές από τις δημιουργίες του, βέβαια ορισμένα δεν έχουν σωθεί ολόκληρα ή απλά δεν έχουν τίτλους, όπως είναι και αυτό που ακολουθεί. Ξεκινώντας ο ποιητής μιλάει για την ώρα της δικαιοσύνης, η οποία ήρθε επιτέλους και είναι δίκης οφθαλμός, ότι δηλαδή θα γίνει και θα είναι γνωστό θα μπορούν να το δουν όλοι. Θα γιορτάσουν για τα κατορθώματα τους με ψαλμούς και εδώ φανερώνεται το θρησκευτικό στοιχείο. Ακόμη θα γιορτάσουν με τραγούδια, θα χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες και επιτέλους θα δικαιωθούν οι μανάδες που θυσίαζαν τα παιδιά τους και δεν γνώριζαν αν θα έχουν παιδιά την επόμενη μέρα. Στο δεύτερο μισό του ποιήματος μας αναφέρει ότι ξεκινάει ένας πυρρίχιος, επαναστατικός χορός. Τέλος το ποίημά του λέει ότι η φύση τρέφει και μεγαλώνει και τα δέντρα της με νερό ενώ σε αυτόν το νόμο της φύσης αντιτίθεται ο πόλεμος, ο οποίος τρέφετε και μεγαλώνει με το αίμα και τις ζωές που παίρνει.

Όλοι αυτοί οι ποιητές του εικοστού αιώνα το πρώτο συναίσθημα που νιώθουν είναι η αγαλλίαση και η υπερηφάνεια για την ελευθερία τους και της Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Όλοι όσοι έρχονται σε επαφή με τα ποιήματα αυτά καταλαβαίνουν ότι περνούν σιωπηλά μηνύματα. Μερικά από αυτά είναι η αξία της ελευθερίας, το μήνυμα της ελπίδας και της δικαίωσης που πάντα στο τέλος ανταμείβει αυτόν που το αξίζει και που μάχεται με όλες του τις δυνάμεις. Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι ποτέ δεν πίστευαν ότι θα τα κατάφερναν ενάντια σε υπέρτερες δυνάμεις και όμως πάλεψαν για τα θέλω και τα πιστεύω τους και τα κατάφεραν. Σήμερα για μας η Ένωση δεν αποτελεί μονάχα ένα ιστορικό γεγονός αλλά και ένα σύμβολο που μας δείχνει ότι όταν επιθυμούμε κάτι και μαχόμαστε σκληρά για να το κατορθώσουμε μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα.

Ιωάννα Σφακιανάκη

ΠΗΓΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ:

Το σχολικό βιβλίο ιστορίας της Γ? Γυμνασίου.

Προσωπικές σημειώσεις στο μάθημα της ιστορίας.  

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«1913-2013: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

ΜΑΘΗΤΡΙΑ:

Φωτεινή Σωπασή

από το Γυμνάσιο Ανωγείων

Η Κρήτη, ένα από τα πιο όμορφα νησιά της Ελλάδας, ήταν 240 χρόνια σκλαβωμένη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Κρήτη ποτέ δεν έπαψε να πολεμά την Οθωμανική Αυτοκρατορία και για αυτό υπήρχαν και παρά πολλοί θάνατοι, το οποίο είναι ένα πολύ θλιβερό γεγονός για όλες τις οικογένειες της Κρήτης αλλά και για όλους μας. Ευτυχώς το αποτέλεσμα ήταν αισιόδοξο, παρά τα 240 χρόνια σκλαβιάς!

Το Μάρτιο του 1897 1.550 Αρχηγοί Οπλαρχηγοί και Πρόκριτοι συνέταξαν δραματική και συνάμα υπερήφανη έκκληση την οποία απηύθυναν στους λαούς της Αμερικής και της Ευρώπης και ζητούσαν ανεξαρτησία και ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Σαν σήμερα συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από την πραγματοποίηση των πρώτων επισήμων εορταστικών εκδηλώσεων, που έγιναν στα Χανιά του 1913, για την ενσωμάτωση της Κρήτης στο Ελληνικό κράτος, αποτέλεσμα της ευφυούς διπλωματίας και πολιτικής του Ελευθέριου Βενιζέλου και της ηρωικής δράσης του Ελληνικού στρατού.

Τη λύση του Κρητικού Ζητήματος έφερε η ευτυχής για την Ελλάδα, έκβαση των Βαλκανικών πολέμων 1912-13. Με το άρθρο 4 της Συνθήκης του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913) ο σουλτάνος παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα του στην Κρήτη, την οποία παραχώρησε στις Μεγάλες Δυνάμεις, ενώ με την ιδιαίτερη μεταξύ της Ελλάδας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία Συνθήκη (1 Νοεμβρίου 1913), ο Σουλτάνος παραιτήθηκε και από κάθε δικαίωμα επικυριαρχίας στη Μεγαλόνησο.

Να σημειωθεί, πάντως, πως από τις 24 Σεπτεμβρίου του 1908, που ο Ελληνικός πληθυσμός της Κρήτης ενώθηκε με το ελεύθερο Βασίλειο της Ελλάδας, το νησί διοικούνταν βάσει των ελληνικών νόμων με μικρές παραλλαγές, παρότι αποτελούσε ανεξάρτητο κράτος, την Κρητική Πολιτεία, και τελούσε υπό την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου και τη προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων, επακόλουθα της επανάστασης των Κρητικών στα 1897.

Στις 1 Δεκεμβρίου 1913 έγινε η επίσημη τελετή της έπαρσης της ελληνικής σημαίας στο φρούριο Φιρκά στα Χανιά με την παρουσία του βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνου, του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου και πολιτικής ηγεσίας της Κρήτης. Η Κρήτη ήταν πλέον τμήμα της ελληνικής επικράτειας, ήταν όπως έπρεπε. Βασιλιάς και Πρωθυπουργός απέδωσαν τη τιμή της ύψωσης της σημαίας στους ίδιους τους αγωνιστές της Κρήτης.

Σύμφωνα με το παραπάνω κείμενο καταλαβαίνουμε ότι οι Κρητικοί, μαζί με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, τον βασιλιά Κωνσταντίνο και τον πρίγκιπα Γεώργιο έκαναν αγώνα για να ελευθερωθεί η Κρήτη και να ενσωματωθεί με την Ελλάδα. Επίσης, την εποχή της ενσωμάτωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, αλλά και στους πόλεμους οι ποιητές έγραφαν για να τους ενθαρρύνουν και επειδή ήθελαν και οι ίδιοι την ελευθερία της Κρήτης.

Στο ποίημα του Κωστή Παλαμά με τον τίτλο << Οι Βωμοί >> φαίνεται ότι υπήρχαν κάποιες επαναστάσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την Κρήτη, και καταλαβαίνουμε ότι η Κρήτη θα ήταν εκείνη την εποχή σε μια άθλια κατάσταση. Στους πρώτους πέντε στίχους του ποιήματος μας λέει ότι η Κρήτη πολεμούσε συνεχώς και έτσι χύθηκε παρά πολύ αίμα στην επανάσταση ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Επίσης, πιστεύω ότι ο στόχος των επαναστάσεων ήταν να νοιώσουν το αίσθημα της ελευθερίας, δηλαδή να ελευθερωθούν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, διότι δεν άντεχαν άλλο να είναι σκλαβωμένοι και υπό τον έλεγχο της. Στη συνέχεια του ποιήματος, στους τελευταίους πέντε στίχους, φαίνεται η ανυπομονησία τους να ενσωματωθεί η Κρήτη με την Ελλάδα και να ελευθερωθεί, διότι δεν αντέχουν άλλο τη σκλαβιά, θανάτους και πολέμους. Ήταν απογοητευμένοι πια και αυτό ήταν εντελώς φυσιολογικό, διότι μιλάμε για 240 χρόνια χωρίς τα υπόλοιπα 360 χρόνια σκλαβιάς, δηλαδή φυλακή, οπού εγώ τουλάχιστον αποκαλώ έτσι τη σκλαβιά, επειδή είναι πραγματική φυλακή.

Στο άτιτλο ποίημα του Κωστή Παλαμά μας αναφέρει τι έγινε μετά την ενσωμάτωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Στους πέντε πρώτους στίχους του ποιήματος μας αναφέρει τι έκαναν οι Κρητικοί από τη χαρά τους, επειδή ελευθερώθηκαν επιτέλους. Τα πρώτα πράγματα που έκαναν, τα οποία δεν μπορούσαν να τα κάνουν πριν ελευθερωθούν είναι να πάνε στην εκκλησία για να ακούσουν τον παπά να ψάλλει μαζί με τους Κρητικούς και να ευχαριστούν τον θεό, να παίξουν οι καμπάνες και να ακούσουν όλοι οι χωριανοί και πολίτες ότι ελευθερώθηκαν, να τραγουδήσουν τραγούδια της ελευθερίας και κυρίως να τιμήσουν τους ήρωες της επανάστασης, οι οποίοι πέθαναν για την Κρήτη. Επιπροσθέτως στη μέση του ποιήματος μας γράφει ότι νέοι και γέροι έπιασαν να χορέψουν ένα πολεμικό χορό για την ελευθερία τους. Επιπλέον στις τελευταίες έξι σειρές μας εξηγεί ότι όσο κρατούσε για χρόνια αυτή η επανάσταση στα ποτάμια και τα βουνά ήταν γεμάτα αίματα, κι ότι όπως κάθε δέντρο χρειάζεται νερό για να ανθίσει, έτσι και η ελευθερία χρειάζεται αίμα για να ανθίσει.

 Το ποίημα <<Εθνικό Πανηγύρι>> του Ελευθέριου Βρέλλου μας γράφει για την Κρητική σημαία που πήγε στη θέση της, στο κοντάρι της. Στις πρώτες τέσσερις σειρές μας παρουσιάζει τη χαρά τους για το γεγονός ότι η σημαία θα μπει και πάλι στο κοντάρι και οι Κρητικοί, επίσης είναι πάρα πολύ περήφανοι για αυτό το γεγονός και γι? αυτό το φωνάζουν παντού. Επίσης από αυτούς τους στίχους δοξάζουν με χαρά την σημαία τους.   Στη συνέχεια, στην μέση του ποιήματος, μας γράφει ότι πέρασαν πολλές πίκρες και ότι αξίζει να τις θυμούνται διότι τώρα η σημαία υψώθηκε στο κοντάρι από τα χέρια του βασιλιά Κωνσταντίνου. Τέλος, στις τελευταίες τέσσερις σειρές μας περιγράφει τη σημαία, δηλαδή ότι είτε είναι στο βουνό και απλώνεται με το αεράκι, είτε βρίσκεται στη θάλασσα, την καμαρώνουν να κυματίζετε.

Στο ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τίτλο << Στην Κρήτη >> μας γράφει για τον ερχομό της ελευθερίας. Στους πρώτους τρεις στίχους μας γράφει ότι έχει ελευθερωθεί η Κρήτη, και να το ακούσουν όλοι, να ανοίξουν τον δρόμο και να δουν ότι ελευθερώθηκε και ανήκει στην Ελλάδα. Στη μέση του ποιήματος μας εξηγεί ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία χώρισε την Κρήτη με ένα φράχτη, όπου την έκτισαν και οι ίδιοι την κατέστρεψαν με τις επαναστάσεις. Με τον καιρό που γίνονται πόλεμοι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έκανε συνεχώς επαναστάσεις και έτσι υπήρχαν πολλοί θάνατοι. Στο τέλος του ποιήματος μας αναφέρει ότι υπήρχαν πάρα πολλοί θάνατοι και πόλεμοι για πολλά χρόνια. Επίσης, μας γράφει ότι ακόμα και στον ήταν σκλαβωμένοι ήταν με ψηλά το κεφάλι, επειδή ήταν περήφανοι για την καταγωγή τους. Επίσης, γράφει ότι ήταν σκλαβωμένοι και βάδιζαν προς την πλευρά της ελευθερίας και αυτό ευχαριστεί τους ήρωες και εμάς.

Στο επόμενο άτιτλο ποίημα του Γεώργιου Σουρή μας αναφέρει τη σημαία, την οποία την κατέβασαν από το φρούριο Φιρκά. Στις πρώτες τέσσερις σειρές μας γράφει ότι οι Δυνάμεις, όπου ήταν δήθεν σύμμαχοι της Κρήτης, κατέβασαν τη σημαία και τώρα πια είναι μαζί με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δηλαδή προδώσαν την Κρήτη, κάτι το οποίο πείραξε την Κρήτη. Στη συνέχεια, στις τελευταίες σειρές του ποιήματος, μας περιγράφει την αγάπη τους για το νησί τους και της σημαίας τους, διότι είναι πολύ στενοχωρημένοι, επειδή γκρέμισαν το κοντάρι της σημαίας, αλλά η σημαία παρόλο που δεν είναι στο κοντάρι, είναι στις ψυχές των παλικαριών. Εδώ φαίνεται η συναισθηματική αξία της σημαίας.

Επίσης, με τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι οι ποιητές έγραφαν για να ενθαρρύνουν τους ήρωες της επανάστασης και τους κατοίκους της Κρήτης. Οι ποιητές αφηγούνταν τα ποιήματα για να ακούν όλοι οι κάτοικοι της και έτσι να πεισμώσουν πιο πολύ, ώστε να μην απογοητεύονται με το αποτέλεσμα, αλλά να υπάρχει και μια ελπίδα μέσα τους πάντα.

 Επίσης, οι ποιητές προσπαθούν να μας περάσουν το μήνυμα ότι όσες πίκρες έχουμε περάσει, τις ξεπερνάμε με σιγά-σιγά με τον καιρό και παίρνουμε δύναμη μέσα από την στεναχώρια μας. Τα ποιήματα μεταξύ τους έχουν πολλά κοινά, μιλάνε όλα για κάποιο σκοπό, για την ενσωμάτωση της Κρήτης κάτι το οποίο είναι φυσιολογικό, διότι αυτό είναι το θέμα και για την σκλαβιά που υπήρχε τόσα χρόνια. Επίσης, αναφέρουν όλα τα ποιήματα την αγάπη τους για το νησί και αυτό φαίνεται μέσα από τον ενθουσιασμό της νίκη τους.

Πιστεύω ότι μέσα από τις επαναστάσεις οι άνθρωποι ήρθαν πιο κοντά και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον, επειδή νοσταλγούσαν την ελευθερία, και επειδή ήταν σκλαβωμένοι τόσα χρονιά.

Πηγές που χρησιμοποίησα για το δοκίμιο.

1. Από την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, υποενότητα:

1940-1945 (B? WORLD WAR) Η εμπλοκή της Ελλάδας στο Β? Παγκόσμιο Πόλεμο

http://www.fhw.gr/chronos/14/gr/1940_1945/b_world_war/02.html

2. Από το βιβλίο της Ιστορίας της Γ Γυμνάσιου.