ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«1913-2013: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

ΜΑΘΗΤΡΙΑ:

Φωτεινή Σωπασή

από το Γυμνάσιο Ανωγείων

Η Κρήτη, ένα από τα πιο όμορφα νησιά της Ελλάδας, ήταν 240 χρόνια σκλαβωμένη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Κρήτη ποτέ δεν έπαψε να πολεμά την Οθωμανική Αυτοκρατορία και για αυτό υπήρχαν και παρά πολλοί θάνατοι, το οποίο είναι ένα πολύ θλιβερό γεγονός για όλες τις οικογένειες της Κρήτης αλλά και για όλους μας. Ευτυχώς το αποτέλεσμα ήταν αισιόδοξο, παρά τα 240 χρόνια σκλαβιάς!

Το Μάρτιο του 1897 1.550 Αρχηγοί Οπλαρχηγοί και Πρόκριτοι συνέταξαν δραματική και συνάμα υπερήφανη έκκληση την οποία απηύθυναν στους λαούς της Αμερικής και της Ευρώπης και ζητούσαν ανεξαρτησία και ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Σαν σήμερα συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από την πραγματοποίηση των πρώτων επισήμων εορταστικών εκδηλώσεων, που έγιναν στα Χανιά του 1913, για την ενσωμάτωση της Κρήτης στο Ελληνικό κράτος, αποτέλεσμα της ευφυούς διπλωματίας και πολιτικής του Ελευθέριου Βενιζέλου και της ηρωικής δράσης του Ελληνικού στρατού.

Τη λύση του Κρητικού Ζητήματος έφερε η ευτυχής για την Ελλάδα, έκβαση των Βαλκανικών πολέμων 1912-13. Με το άρθρο 4 της Συνθήκης του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913) ο σουλτάνος παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα του στην Κρήτη, την οποία παραχώρησε στις Μεγάλες Δυνάμεις, ενώ με την ιδιαίτερη μεταξύ της Ελλάδας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία Συνθήκη (1 Νοεμβρίου 1913), ο Σουλτάνος παραιτήθηκε και από κάθε δικαίωμα επικυριαρχίας στη Μεγαλόνησο.

Να σημειωθεί, πάντως, πως από τις 24 Σεπτεμβρίου του 1908, που ο Ελληνικός πληθυσμός της Κρήτης ενώθηκε με το ελεύθερο Βασίλειο της Ελλάδας, το νησί διοικούνταν βάσει των ελληνικών νόμων με μικρές παραλλαγές, παρότι αποτελούσε ανεξάρτητο κράτος, την Κρητική Πολιτεία, και τελούσε υπό την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου και τη προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων, επακόλουθα της επανάστασης των Κρητικών στα 1897.

Στις 1 Δεκεμβρίου 1913 έγινε η επίσημη τελετή της έπαρσης της ελληνικής σημαίας στο φρούριο Φιρκά στα Χανιά με την παρουσία του βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνου, του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου και πολιτικής ηγεσίας της Κρήτης. Η Κρήτη ήταν πλέον τμήμα της ελληνικής επικράτειας, ήταν όπως έπρεπε. Βασιλιάς και Πρωθυπουργός απέδωσαν τη τιμή της ύψωσης της σημαίας στους ίδιους τους αγωνιστές της Κρήτης.

Σύμφωνα με το παραπάνω κείμενο καταλαβαίνουμε ότι οι Κρητικοί, μαζί με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, τον βασιλιά Κωνσταντίνο και τον πρίγκιπα Γεώργιο έκαναν αγώνα για να ελευθερωθεί η Κρήτη και να ενσωματωθεί με την Ελλάδα. Επίσης, την εποχή της ενσωμάτωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, αλλά και στους πόλεμους οι ποιητές έγραφαν για να τους ενθαρρύνουν και επειδή ήθελαν και οι ίδιοι την ελευθερία της Κρήτης.

Στο ποίημα του Κωστή Παλαμά με τον τίτλο << Οι Βωμοί >> φαίνεται ότι υπήρχαν κάποιες επαναστάσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την Κρήτη, και καταλαβαίνουμε ότι η Κρήτη θα ήταν εκείνη την εποχή σε μια άθλια κατάσταση. Στους πρώτους πέντε στίχους του ποιήματος μας λέει ότι η Κρήτη πολεμούσε συνεχώς και έτσι χύθηκε παρά πολύ αίμα στην επανάσταση ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Επίσης, πιστεύω ότι ο στόχος των επαναστάσεων ήταν να νοιώσουν το αίσθημα της ελευθερίας, δηλαδή να ελευθερωθούν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, διότι δεν άντεχαν άλλο να είναι σκλαβωμένοι και υπό τον έλεγχο της. Στη συνέχεια του ποιήματος, στους τελευταίους πέντε στίχους, φαίνεται η ανυπομονησία τους να ενσωματωθεί η Κρήτη με την Ελλάδα και να ελευθερωθεί, διότι δεν αντέχουν άλλο τη σκλαβιά, θανάτους και πολέμους. Ήταν απογοητευμένοι πια και αυτό ήταν εντελώς φυσιολογικό, διότι μιλάμε για 240 χρόνια χωρίς τα υπόλοιπα 360 χρόνια σκλαβιάς, δηλαδή φυλακή, οπού εγώ τουλάχιστον αποκαλώ έτσι τη σκλαβιά, επειδή είναι πραγματική φυλακή.

Στο άτιτλο ποίημα του Κωστή Παλαμά μας αναφέρει τι έγινε μετά την ενσωμάτωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Στους πέντε πρώτους στίχους του ποιήματος μας αναφέρει τι έκαναν οι Κρητικοί από τη χαρά τους, επειδή ελευθερώθηκαν επιτέλους. Τα πρώτα πράγματα που έκαναν, τα οποία δεν μπορούσαν να τα κάνουν πριν ελευθερωθούν είναι να πάνε στην εκκλησία για να ακούσουν τον παπά να ψάλλει μαζί με τους Κρητικούς και να ευχαριστούν τον θεό, να παίξουν οι καμπάνες και να ακούσουν όλοι οι χωριανοί και πολίτες ότι ελευθερώθηκαν, να τραγουδήσουν τραγούδια της ελευθερίας και κυρίως να τιμήσουν τους ήρωες της επανάστασης, οι οποίοι πέθαναν για την Κρήτη. Επιπροσθέτως στη μέση του ποιήματος μας γράφει ότι νέοι και γέροι έπιασαν να χορέψουν ένα πολεμικό χορό για την ελευθερία τους. Επιπλέον στις τελευταίες έξι σειρές μας εξηγεί ότι όσο κρατούσε για χρόνια αυτή η επανάσταση στα ποτάμια και τα βουνά ήταν γεμάτα αίματα, κι ότι όπως κάθε δέντρο χρειάζεται νερό για να ανθίσει, έτσι και η ελευθερία χρειάζεται αίμα για να ανθίσει.

 Το ποίημα <<Εθνικό Πανηγύρι>> του Ελευθέριου Βρέλλου μας γράφει για την Κρητική σημαία που πήγε στη θέση της, στο κοντάρι της. Στις πρώτες τέσσερις σειρές μας παρουσιάζει τη χαρά τους για το γεγονός ότι η σημαία θα μπει και πάλι στο κοντάρι και οι Κρητικοί, επίσης είναι πάρα πολύ περήφανοι για αυτό το γεγονός και γι? αυτό το φωνάζουν παντού. Επίσης από αυτούς τους στίχους δοξάζουν με χαρά την σημαία τους.   Στη συνέχεια, στην μέση του ποιήματος, μας γράφει ότι πέρασαν πολλές πίκρες και ότι αξίζει να τις θυμούνται διότι τώρα η σημαία υψώθηκε στο κοντάρι από τα χέρια του βασιλιά Κωνσταντίνου. Τέλος, στις τελευταίες τέσσερις σειρές μας περιγράφει τη σημαία, δηλαδή ότι είτε είναι στο βουνό και απλώνεται με το αεράκι, είτε βρίσκεται στη θάλασσα, την καμαρώνουν να κυματίζετε.

Στο ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τίτλο << Στην Κρήτη >> μας γράφει για τον ερχομό της ελευθερίας. Στους πρώτους τρεις στίχους μας γράφει ότι έχει ελευθερωθεί η Κρήτη, και να το ακούσουν όλοι, να ανοίξουν τον δρόμο και να δουν ότι ελευθερώθηκε και ανήκει στην Ελλάδα. Στη μέση του ποιήματος μας εξηγεί ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία χώρισε την Κρήτη με ένα φράχτη, όπου την έκτισαν και οι ίδιοι την κατέστρεψαν με τις επαναστάσεις. Με τον καιρό που γίνονται πόλεμοι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έκανε συνεχώς επαναστάσεις και έτσι υπήρχαν πολλοί θάνατοι. Στο τέλος του ποιήματος μας αναφέρει ότι υπήρχαν πάρα πολλοί θάνατοι και πόλεμοι για πολλά χρόνια. Επίσης, μας γράφει ότι ακόμα και στον ήταν σκλαβωμένοι ήταν με ψηλά το κεφάλι, επειδή ήταν περήφανοι για την καταγωγή τους. Επίσης, γράφει ότι ήταν σκλαβωμένοι και βάδιζαν προς την πλευρά της ελευθερίας και αυτό ευχαριστεί τους ήρωες και εμάς.

Στο επόμενο άτιτλο ποίημα του Γεώργιου Σουρή μας αναφέρει τη σημαία, την οποία την κατέβασαν από το φρούριο Φιρκά. Στις πρώτες τέσσερις σειρές μας γράφει ότι οι Δυνάμεις, όπου ήταν δήθεν σύμμαχοι της Κρήτης, κατέβασαν τη σημαία και τώρα πια είναι μαζί με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δηλαδή προδώσαν την Κρήτη, κάτι το οποίο πείραξε την Κρήτη. Στη συνέχεια, στις τελευταίες σειρές του ποιήματος, μας περιγράφει την αγάπη τους για το νησί τους και της σημαίας τους, διότι είναι πολύ στενοχωρημένοι, επειδή γκρέμισαν το κοντάρι της σημαίας, αλλά η σημαία παρόλο που δεν είναι στο κοντάρι, είναι στις ψυχές των παλικαριών. Εδώ φαίνεται η συναισθηματική αξία της σημαίας.

Επίσης, με τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι οι ποιητές έγραφαν για να ενθαρρύνουν τους ήρωες της επανάστασης και τους κατοίκους της Κρήτης. Οι ποιητές αφηγούνταν τα ποιήματα για να ακούν όλοι οι κάτοικοι της και έτσι να πεισμώσουν πιο πολύ, ώστε να μην απογοητεύονται με το αποτέλεσμα, αλλά να υπάρχει και μια ελπίδα μέσα τους πάντα.

 Επίσης, οι ποιητές προσπαθούν να μας περάσουν το μήνυμα ότι όσες πίκρες έχουμε περάσει, τις ξεπερνάμε με σιγά-σιγά με τον καιρό και παίρνουμε δύναμη μέσα από την στεναχώρια μας. Τα ποιήματα μεταξύ τους έχουν πολλά κοινά, μιλάνε όλα για κάποιο σκοπό, για την ενσωμάτωση της Κρήτης κάτι το οποίο είναι φυσιολογικό, διότι αυτό είναι το θέμα και για την σκλαβιά που υπήρχε τόσα χρόνια. Επίσης, αναφέρουν όλα τα ποιήματα την αγάπη τους για το νησί και αυτό φαίνεται μέσα από τον ενθουσιασμό της νίκη τους.

Πιστεύω ότι μέσα από τις επαναστάσεις οι άνθρωποι ήρθαν πιο κοντά και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον, επειδή νοσταλγούσαν την ελευθερία, και επειδή ήταν σκλαβωμένοι τόσα χρονιά.

Πηγές που χρησιμοποίησα για το δοκίμιο.

1. Από την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, υποενότητα:

1940-1945 (B? WORLD WAR) Η εμπλοκή της Ελλάδας στο Β? Παγκόσμιο Πόλεμο

http://www.fhw.gr/chronos/14/gr/1940_1945/b_world_war/02.html

2. Από το βιβλίο της Ιστορίας της Γ Γυμνάσιου.